قابلیت هایی كه در سیستان نمی بینند
به گزارش هنر شهر سرپرست جستجوهای دیرینه شناسی شهر سوخته اظهار داشت: كم كاری در پژوهش های مورد نیاز در هنر، تمدن و تاریخ سیستان و بلوچستان سبب شده تا نام این منطقه تنها و به شكل عجیبی با داستان های شاهنامه عجین شود و اسناد و مدارك تاریخی مكتوب كمتر مورد توجه باشد.
به گزارش هنر شهر به نقل از ایسنا، سید منصور سید سجادی در «پویش فرهنگی پشتیبانی از هموطنان سیل زده استان سیستان و بلوچستان» كه در موزه ملی ایران برگزار شد، اظهار نمود: استان سیستان و بلوچستان برخلاف بعضی از پیش داوری ها از نظر تاریخ باستانی، هنری، فرهنگی و تمدنی نقش مهمی در فلات ایران داشته و قابلیت های فرهنگی و تمدنی این منطقه از سرزمین ما بیشتر از آن است كه تا كنون معرفی شده، بنابراین به پژوهش های فراوانی در حوزه های مختلف وجود دارد.
وی با اشاره به وجوه تاریخی و جغرافیایی سرزمین سیستان (بخش شمالی استان سیستان و بلوچستان)، درباره ی بعضی از شگفتی های شهر سوخته بعنوان یكی از عظیم ترین شهرهای فلات ایران یا به عبارتی آزمایشگاهی بزرگ در بیابانی كوچك پرداخت و اظهار داشت: كشفیات شهر سوخته نه تنها از نظر فرهنگ مادی و عینی اهمیت زیادی در زمینه های گوناگون فرهنگ دارد، بلكه یافته های آن نه به شكل مستقیم در جهتِ رابطه با كار مورخان تاریخ مذاهب ایرانی قبل از اسلام و تاریخ مهاجرت های اقوام ایرانی به فلات ایران اهمیت بیشتری پیدا می كند.
او با تشریح خصوصیت های بناهای اصلی، گورستان، سفال ها و یافته های منحصر به فرد این محوطه تاریخی اضافه كرد: موقعیت خاص طبیعی شهر سوخته و وجود لایه های شوره و نمك در سطح شهر به حفاظت نمونه های باستانی و اشیای آن كمك فراوانی كرده و نمونه های مواد آلی كه معمولا در جستجوهای باستان كمتر بدست می آیند در آن نقاط به خوبی باقی مانده اند.
سیدسجادی در این جلسه كه توسط موزه ملی ایران با همكاری پژوهشكده باستان شناسی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، كمیته ملی موزه های ایران (ایكوم) و گروه گردشگری مشق تاریخ، پویش فرهنگی پشتیبانی از هم میهنان سیل زده در سیستان و بلوچستان برگزار شد، همینطور به بعضی از نشانه هایی كه در سفال های شهر سوخته با آب مرتبط اند، اشاره نمود و اظهار داشت: شكل جریان آب به تنهایی یا در تركیب با نقوش دیگر طبیعی روی بعضی از اشیای این محوطه دیده می شود كه البته بیشتر به ظروف سفالی مرتبط می شوند.
سازگاری خوب ساكنان بلوچستان با جغرافیای منطقه/تفاوت های بوچستان ایران با پاكستان
به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، روح الله شیرازی - رئیس پژوهشكده دیرینه شناسی - نیز در این جلسه با اشاره به فرهنگ و تمدن حوضه بمپور و كاجو و خصوصیت های منطقه بلوچستان (بخش جنوبی استان سیستان و بلوچستان)، اظهار داشت: بلوچستان مانند سیستان یك سرزمین پاره پاره شده است، بخش زیادی از این منطقه برپایه معاهدات صورت گرفته در قرن ۱۳میلادی امروزه در افغانستان و پاكستان قرار گرفته، همینطور وجود معادن از مزایای این منطقه و محدودی های منابع خاكی از محدودیت های آن است.
او سازگاری ساكنان بلوچستان با جغرافیای منطقه را خیلی خوب توصیف كرد و اضافه كرد: اقتصاد معیشتی اهالی این منطقه مبتنی بر شبانی و رمه داری است و صنایع دستی هنوز در بعضی از روستاهای آن توسط زنان تولید می شود.
وی با اشاره به تاریخچه جستجوهای دیرینه شناسی انجام شده در این منطقه كه طبق سفال های بدست آمده در ۶ دوره فرهنگی به هزاره سوم قبل از میلاد برمی گردد، اظهار داشت: یكی از تفاوت های سفال بلوچستان در مقایسه با سفال سیستان تنوع در نقش و نگار است.
وی در مقایسه بلوچستانِ پاكستان با بلوچستانِ ایران، اضافه كرد: بلوچستان ایران از مناطق كوهستانی كم ارتفاع، رودخانه های فصلی و دشت های میان كوهی كوچك تشكیل شده و غنای كشاورزی، پوشش گیاهی و تنوع اقلیمی هم در آن همانند بلوچستان ایران به چشم می خورد.
این دیرینه شناس در ادامه به مقایسه خصوصیت های یافته ها باستانی بدست آمده و مشابهت های فرهنگی بلوچستان ایران و پاكستان پرداخت و اظهار داشت: سفال و دیگر مواد فرهنگی بدست آمده از گورستان شاهی «تمپ» متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد كه در حوزه «رود نیهینگ» قرار دارد از یك طرف نشان دهنده شباهت های زیاد با محوطه های باستانی ایران، بخصوص بمپور و از سوی دیگر با فرهنگ كولی در جنوب بلوچستان پاكستان است.
شیرازی كه پیش از این سرپرست پایگاه شهر جهانی سوخته بوده، به هنر صخره ای در دره كاجو اشاره نمود و اضافه كرد: بررسی های دیرینه شناسی در این محوطه به شناسایی نقوش صخره ای منحصر به فردی انجامید كه تاریخ گذاری آنها خیلی سخت است، ولی طبق مشابهت این نقوش با نقوش سفال ها می توان اطلاعاتی از آنها دریافت كرد.
نهادهای فرهنگی، نباید به مسایل روزجامعه بی تفاوت باشند
جبرئیل نوكنده - رئیس موزه ملی ایران - نیز در این جلسه با اشاره به اتفاقات طبیعی اخیر كه در جنوب شرق ایران به راه افتاده است، اظهار داشت: اگر از زاویه ای به جز تهدید به آب نگاه نماییم، آب مایه حیات و سرچشمه شكل گیری تمدن های بشری است.
به اعتقاد وی موزه ملی بعنوان یك نهادی فرهنگی، نباید به مسائل روز جامعه بی توجه باشد.
وی در ادامه یكی از وظایف موزه ها را جامعه محوری دانست و اظهار داشت: همه ی موزه ها همچون موزه ملی ایران فرهنگ های مختلف را در فواصل تاریخ به نمایش می گذارند كه امیدواریم به سهم خودمان با برگزاری این دست نشست ها جامعه را در اینگونه مواقع حساس نماییم تا به یاری هم میهنانشان بشتابند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب