نمایشی از پوسترهای سینمایی در سینما در حضور دیگران
به گزارش هنر شهر، سینما در حضور دیگران عنوان نمایشگاهی است که از دوم آذر برگزار می شود.
به گزارش هنر شهر به نقل از مهر، نمایشگاه انفرادی فواد شریفی با عنوان «سینما در حضور دیگران» عصر جمعه دوم آذرماه در گالری ِایت/ کیوب واقع در خیابان موحد دانش (اقدسیه)، مجتمع آواپلت افتتاح می گردد و تا ۲۳ آذر ادامه خواهد دارد. این نمایشگاه اختصاص به نمایش نسخه های محدود، بازتولید منتخبی از پوسترهای سینمای ایران دارد که شامل آثاری از فرح اصولی، آرش صادقی، علی اکبر صادقی، قباد شیوا، ابراهیم حقیقی، محمد شیروانی، فرشید مثقالی، آیدین آغداشلو، ایمان صفایی، مرتضی ممیز، ساعد مشکی، پرویز محلاتی، احمد میرشکاری، احمد مسعودی، عباس کیارستمی، فرهاد فزونی، رضا عابدینی، عزیز ساعتی، محمدعلی حدت، محمدعلی باطنی و ایمان راد است. در بیانیه این نمایشگاه به قلم بابک کریمی آمده است: «بیش از یک قرن پیش، در نخستین روزهای اختراع سینما، ماکسیم گورکی برای اولین بار پا به سینما گذاشت و بعد از مواجهه با فیلمی که روی پرده جان گرفته بود به شگفت آمد و کلماتی به تنِ کاغذ ریخت: «دیشب در قلمروی سایه ها بودم؛ دنیایی که به خودی خود شوق این گونه دیدن را برمی انگیزد: شوق تماشای تصاویر زنده.» می شود برای توصیف پروژه «سینما در حضور دیگران»، به تأسی از گورکی که گفت «پوستر فیلم سایه آن است»، «سایه بلند فیلم»، بلند به این معنا که این سایه چنان است که انگار جوهره فیلم را در خود گنجانده؛ پر هیبتی است ایستا و برگرفته از تصاویر متحرک و زنده که حافظه ما را ارجاع می دهد به فیلمی از سینمای ایران. در واقع ما به دنبال مواجهه با پوستر / سایه های این نمایشگاه سفر می نماییم به دل تاریخ سینمای ایران و هر پوستری فیلمی را در ذهن مان، پیشِ روی چشمان مان، احضار می کند. نتیجتاً امکان پیدا می نماییم «در حضور دیگران» قسمتهایی از سینمای ایران را ورق بزنیم به واسطه تصاویری حک شده روی کاغذ، به همراه چند اسم، چند نماد از هر فیلم، و گرافیکی تکین. نطفه پروژه «سینما در حضور دیگران» در سال ۱۳۹۲ بسته شد، در تماسی که فؤاد شریفی با عباس کیارستمی گرفت و از او خواست پوستر «سیاه و سفیدِ» سهراب شهیدثالث را سیلک اسکرین کند. همین قدم اولیه به پروژه «پلاکات ها» در زمستان ۱۳۹۳ انجامید و انگیزه ای شد برای به جد اندیشیدن به چاپ پوسترهای بیش تری از سینمای ایران. از همین جا بود که چالش های بسیاری رخ نمایاندند که از آن جمله اند: در دسترس نبودن شماری از پوسترها و فایل آنها، دشواری مرمت فایل های موجود، روند پرپیچ وخم ارتباط گرفتن با طراحان پوسترها یا کارگردانان فیلمها (به شرط حیات)، فراهم آوردن کاغذ و رنگ و شابلونِ مطلوب برای هر پوستر، و دست آخر ایده طراحی دیگربارِ پوستر چند فیلم. هرچه بود و هرچه گذشت، عاقبت هفتاد و اندی پوستر در این پروژه گرد آمدند تا تلاقی گاه طراحی و گرافیک و سینمای ایران در مقاطعِ درخورِ توجه اش باشند. برگردیم به گورکی. وی به مخاطبانش می گفت سینما شیوه شبح گونه دیدنِ جهان است و «کاش می دانستید بودن در آن جا چه حس غریبی دارد. زندگی نیست، سایه زندگی است». می شود باز هم به تأسی از گورکی تجربه این نمایشگاه برای مخاطب را به دیدنِ جهانِ فیلمها به روشی شبح گونه مانند کرد و آنرا دمی تأنی دانست در حس غریبی از احضارِ سالیانِ رفته بر سینمای ایران. این پروژه دیروزِ سینمای ما را امروز می کند تا هم دیگر بار بر هنر طراحی پوستر تأمل نماییم و هم بر حال و روز سینمای ایران و ظرفیتش برای خلق پوسترهایی جاویدان از فیلمهای این دوران.»
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب