دیدار با هنرمندی كه ردیف موسیقی ایران را با كلارینت می نواخت
وقتی در نی لبك دمیدم موسیقی من را صدا كردبعلاوهویدئو
هنر شهر: از او می خواهم موسیقی را در یك كلمه توصیف كند؛ می گوید: موسیقی یعنی عشق!
عباس تهرانی تاش، نوازنده كلارینت یا همان قره نی است كه از كودكی عاشق موسیقی می شود و موهایش را در همین راه سپید می كند. او كه حالا بیشتر از ۹۰ سال سن دارد، یك روز بهاری میزبانمان می شود برای یك گپ و گفت كوتاه.
وقتی می خواهیم صدا و تصویرش را ضبط نماییم از او می پرسم با چه كسی زندگی می كند؟ روبدوشامبرش را مرتب می كند و می گوید «تنها زندگی می كنم؛ تنها بودن مشكل است» كمی بعد در حالیكه نوای ساز وی در فضا پخش می شود آرام آرام گفت وگویمان را از لحظه عاشق شدنش بر موسیقی، آغاز می كنیم؛ زمانی كه در ۸ یا ۹ سالگی به مغازه اسباب بازی فروشی می رود و میان آنها یك نی لبك را انتخاب می كند.
می گوید: وقتی در نی لبك دمیدم، صدای لطیفی داشت. آنجا موسیقی من را صدا كرد. اینگونه شد كه به دنبال موسیقی و كلارینت رفتم؛ البته در ابتدا فلوت می نواختم. آنچنان با موسیقی كلاسیك مأنوس نبودم بدین سبب رفتم و ردیف های موسیقی ایرانی را آموختم.
این نوازنده ادامه می دهد: آدم باید برای هر كاری عشق بورزد یعنی عاشق باشد تا موفق شود. من وقتی در نی لبك دمیدم آن صدا من را گرفت. آنچه می خواستم به دست آوردم چون واقعاً عاشق كارم بودم و هستم. تا زنده هستم می توانم در این ساز بدمم.
تهرانی تاش بیان می كند: من تنها كاری كه توانستم انجام بدهم و خدمتی به موسیقی كشور كرده باشم این است كه ردیف موسیقی ایران را تكنوازی كردم. از یونسكو برای من لوح فرستادند. من شاگردان زیادی تربیت كردم؛ حتی شاگردانی از آلمان و ژاپن. الان كه كسالت دارم آنچنان فعالیت ندارم اما یك آموزشگاه موسیقی به نام من است كه شاگردانی تربیت كردیم كه موفق شده اند.
در ادامه می گوید: به ما بها نمی دهند. از من سنی گذشته است اما الان جوان هایی هستند كه كمانچه و تار خوبی می نوازند یا صدای خوبی دارند اما به آنها بها نمی دهند. من عاشق كارم هستم و به جوان ها می گویم در این راه بی راهه نروند چونكه موسیقی پرورش دهنده روح انسان ها است. من می گویم موسیقی یعنی عشق. من در این سن هستم موسیقی من را نگه داشته است. پیوند ما موسیقی ناگسستنی است.
او اضافه می كند: جوان ها می خواهند یك شبه ره صد ساله را بپیمایند؛ نمی گردد. ما زحمت كشیدیم تا این مسیر را طی كردیم. موسیقی آرام بخش و زبان ملت ها است و دنیا برایش احترام قائل می شوند. موسیقی های پاپ سنتی و كلاسیك باید باشد چون جوان ها دوست دارند اما حدودی دارد. امروز شعرها خیلی زننده است و با ملودی نمی خواند اما سابق این حرف ها نبود.
تهرانی تاش اظهار می كند: مؤسسه هنرمندان پیشكسوت است كه خیلی به ما محبت می كنند. خانه موسیقی ما را بیمه تكمیلی كرده است؛ من از هیچ جا حقوق بازنشستگی نمی گیرم. وزارت ارشاد ماهی ۲۵۰ هزار تومان و مؤسسه هنرمندان پیشكسوت ماهی ۵۰۰ هزار تومان به ما می دهد. غیر از این ها درآمدم از آموزشگاه موسیقی است.
او كتابی را تألیف و آنرا نیمه كاره رها كرده كه در این زمینه باز می گوید: چون كسالت پیدا كردم فرصتی نشد كه كتاب را به آخر برسانم دوست داشتم این كتاب را تمام می كردم برای اینكه درباره دستگاه ها گفتم. این روزها دیگر ساز نمی نوازم فعلاً دكتر گفته است برای مشكلی كه برای ریه ام پیش آمده نباید زیاد در ساز بدمم.
فاضل جمشیدی هنرمندی بود كه در این دیدار حضور داشت.
در ادامه می توانید ویدئویی از این دیدار را ببینید:
مرورگر شما از ویدئو پشتیبانی نمی نماید.
فایل آنرا از اینجا دانلود كنید: video/mp4
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب