نشست خبری نمایشگاه پوسترهای موسیقی؛
برخی پوسترهای موزه گرافیك جعلی اند، پیشنهاد شیوا برای موزه پوستر
هنر شهر: بهزاد حاتم، كتاب دو دهه پوستر موسیقی در ایران را تنها سرچشمه مطمئن پوسترهای موسیقی ایران دانست و از جعلی بودن برخی پوسترهای موسیقی در موزه گرافیك آگاهی داد.
به گزارش هنر شهر به نقل از مهر، نشست خبری نمایشگاه پوسترهای موسیقی ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ با حضور بهزاد حاتم، قباد شیوا و محمودرضا بهمن پور سه شنبه سوم اردیبهشت در فرهنگسرای نیاوران انجام شد.
قباد شیوا گرافیست پیشكسوت در ابتدای نشست درباره طراحی پوستر موسیقی اظهار داشت: تعداد زیادی پوستر با سوژه موسیقی قبل و پس از انقلاب كار كردم كه در آرشیوم موجود است. زمانی آقای میرحسینی پیش من آمد و این پوستر به كارش آمد، خیلی خوشحال شدم این پوسترها از غربت بیرون آمدند.
وی افزود: طراحی پوستر موسیقی كار مشكلی است چون موسیقی یكی از انتزاعی ترین هنرهاست و به تصویر درآوردن آن، نوعی معرفت، هوشیاری و مهارت می خواهد و من هم اهتمام كردم به این موضوعات وفادار باشم و امیدوارم بقیه همكاران باز به این خاصیت های پایبند باشند.
شیوا همین طور پیشنهاد داد: تاریخ فرهنگی هر كشوری در پوسترها نمایان است و بهتر است موزه پوستر راه اندازی شود.
بهزاد حاتم طراح گرافیك و مدیر بنیاد پری صفا در این جلسه اظهار داشت: بیشترین پوسترهای موسیقی در ایران كار هنری سه نفر است؛ صادق بریرانی، قباد شیوا و من. تفاوت پوسترهای من و صادق بریرانی با پوسترهای قباد شیوا در این است كه پوسترهای ما بیشتر تصویری هستند و برخی هم درباره باله هستند اما قباد شیوا این گرفتاری را داشتند كه پوسترهای اركستر مجلسی را طراحی نموده است كه كار مشكلی است و واقعاً شاهكار آفریده است.
وی با اشاره به قیمت بالای كتاب در ایران، بیان كرد: باید دقت كنیم اگر كتاب گران است همه اقلام زندگی گران است و باشد با مواردی دیگر مقایسه كرد.
محمودرضا بهمن پور مدیر نشر نظر درباره كتاب «دو دهه پوستر موسیقی در ایران» اظهار داشت: قبل از انتشار این كتاب، تجربه مشترك با بهزاد حاتم داشتم اما این تجربه بسیار متفاوت می باشد و اگر همت او نبود «دو دهه پوستر موسیقی در ایران» چاپ نمی شد. همین طور تلاش جواد میرحسینی تلاشی بهادار است و حافظه جمعی نسلی را گردآوری كرده است كه به دلیلهای مختلفی به فراموشی سپرده شده است.
وی اضافه كرد: این كتاب و نمایشگاه تصویری از تلاش های نسل قدیم در این حوزه می باشد كه كمتر دیده شده است.
بهمن پور بیان كرد: این مجموعه چند نكته مهم دارد؛ مهمترین نكته در جامعه ای كه تحولات سریعی را تجربه می كند این است كه طراح گرافیك باز باید پاسخگوی نیازهای جدید بصری باشد. این سه بزرگوار به یك زبان بصری مطلوب رسیدند كه در مقابل این جامعه توانستند به یك زبان مشترك رسیدند. امیدوارم این كتاب بعنوان یك مرجع مهم بین نسل جدید جا بیفتد.
وی عنوان كرد: با وجود سختی های نشر در شرایط موجود كشور و با عنایت به بالا رفتن هزینه تولید كتاب و كاهش خریدار كتاب، این كتاب چاپ شد.
مدیر نشر نظر درباره ممیزی برخی پوسترهای موسیقی دهه های ۴۰ و ۵۰ باز اظهار داشت: برخی مواردی كه حدس می زدیم با همراهی بهزاد حاتم حذف كردیم اما وقتی ماكت آماده شد و به ارشاد فرستادیم، در مجموع از سه پوستر صادق بریرانی ایراد گرفتند و آنها را حذف كردیم.
جواد میرحسینی نویسنده كتاب «دو دهه پوستر موسیقی در ایران» در ابتدای صحبت خود به چگونگی آشنایی اش با قباد شیوا و علاقه مندی اش به موسیقی اشاره نمود و اظهار داشت: برای پایان نامه ام سوژه پوسترهای موسیقی را انتخاب كردم و امیدوار شدم تا پوسترهای موسیقی را حفظ نماییم.
وی درباره انتخاب سوژه پوسترهای موسیقی بیان كرد: پوسترهای موسیقی در دهه های ۴۰ و ۵۰ در زمان خود در حال معرفی گرافیك ایرانی به جهان بودند و این شانس بزرگی برای گرافیك ایران به حساب می آمد.
میرحسینی ابراز امیدواری كرد نسل های بعدی از تجربیات اساتید طراح و گرافیست فعال در موسیقی را بوسیله این كتاب استفاده كنند.
وی همین طور درباره نوشتار این كتاب توضیح داد: اهتمام كردم نوشتار این كتاب از كتاب های دیگر متفاوت باشد و متناسب با فضای روحی هر هنرمند، ادبیات خودم را به سمت طراح مربوطه سوق دهم و آنها را پیاده سازی كنم.
میرحسینی درانتها به فقر آرشیوهای موسیقی اشاره نمود و اضافه كرد: یكی از سختی های كار من این بود كه برای پیدا كردن پوسترهای موسیقی به تمامی سازمان ها و نهادهای هنری سر زدم كه از میان آنها تالار وحدت حتی یك اثر در آرشیوش نداشت البته مجموعه تئاترشهر بسیار با من همراهی كردند. برای یافتن پوسترهای ایرانی در زمینه موسیقی حتی به تركیه رفتم و یك پوستر را خریداری كردم كه در ایران وجود نداشت.
بهزاد حاتم باز درباره این مساله اظهار داشت: متأسفانه همه پوسترهایی كه در اختیار بعضی از سازمان ها است، پوسترهای واقعی نیستند و بعضی از آنها جعلی هستند. بطور قطع در آرشیو موزه گرافیك پوسترهای موسیقی جعلی موجود است كه در چندین كتاب باز چاپ شده است اما به سبب اینكه من نسبت به این مساله آگاهی داشتم، كتاب «۲ دهه پوستر موسیقی در ایران» تنها سرچشمه مطمئن پوسترهای موسیقی ایران خواهد بود.
وی در توضیح جعلی بودن این آثار اظهار داشت: برای مثال زمانی كه در تالار رودكی مشغول به كار بودم، یك نفر برای دل خودش طرحی زده بود و به صورت پوستر چاپ نشده بود كه در كتابی این اثر را دیدم، حتی برخی طرح های صادق بریرانی باز همچون اینگونه آثار جعلی هستند كه جایی چاپ نشدند اما متأسفانه در آرشیو موزه گرافیك جا گرفتند. برای چاپ این كتاب من در نقش پلیس همه این آثار را بررسی كردم.
حاتم درانتها درباره افتتاح نمایشگاه پوسترهای موسیقی ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ توضیح داد: این نمایشگاه همزمان با هفته گرافیك روز جمعه ۶ اردیبهشت ماه در گالری فرهنگسرای نیاوران شروع به كار می كند. پیش از افتتاح نمایشگاه، مراسمی در سالن خلیج فارس این فرهنگسرا برگزار می شود كه علاوه بر سخنرانی هنرمندان حاضر در نمایشگاه، جواد مجابی باز سخنرانی خواهد داشت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب