نگاهی به انتشار تصاویر تلخ سیل های اخیر در رسانه ها و شبكه های اجتماعی
مردم به دیدن تصاویر ناراحت كننده عادت كرده اند
به گزارش هنر شهر یك عكاس اعتقاد دارد كه انتشار و تماشای تصاویر خشن و ناراحت كننده برای مردم ما عادی شده و برای خیلی از ما تماشای تصاویر بحرانی همانند تماشای تصاویر آلبوم خانوادگی شده است.
ساعد نیك ذات در گفت وگویی با ایسنا درباره نگاه حرفه ای به انتشار تصاویر از وقایع بحرانی همچون وقوع سیل و در پاسخ به این پرسش كه چطور می توان ضمن رعایت نگاه حرفه ای لحظات تلخ را به ثبت رساند، اظهار نمود: این مساله هیچ وقت حل نمی گردد. چراكه نحوه مدیریت انتشار این دسته از تصاویر به فرهنگ جوامع برمی گردد.
او با اشاره به اینكه «نوع نگاه جوامع در مدیریت انتشار تصاویر تلخ بسیار متفاوت است»، افزود: بعنوان مثال در كشورهای غربی كه میزان تولید آدرنالین در زندگی روزمره كم است، مردم به سراغ ورزش های خطرناك و تفریح های هیجانی می روند تا میزان آدرنالین خونشان را بالا برند، اما ما در كشورمان می توانیم آدرنالین صادر كنیم! هیچ گاه در كشورهای غربی صدا و تصویر افراد را به هنگام ترس و در مواقع بحرانی منتشر نمی كنند تا هم روحیه جامعه را خراب نكنند و هم اقدامی مقابل امنیت عمومی كشورشان انجام نداده باشند. این در شرایطی است كه در ایران افراد به همراه كودكان شان به تماشای صحنه اعدام می روند و به همین خاطر هم انتشار و تماشای تصاویر خشن و ناراحت كننده تا اندازه ای برای مردم ما عادی شده و برای خیلی از ما تماشای تصاویر بحرانی همانند تماشای تصاویر آلبوم خانوادگی شده است.
این عكاس اشاره كرد: بدین سبب این مساله به مدیریت یك جامعه برمی گردد كه چطور می خواهد در زمینه اطلاع رسانی و انتشار تصاویر سیاست گذاری و چطور می خواهد آرامش روانی مردم را مدیریت كند. شبكه های اجتماعی در سال های اخیر این توان مدیریتی را تا حد نازلی كاهش داده اند. این توان مدیریتی پیشتر از این جهت مثبت بود كه برای سلامت جامعه مفید بود و از این جهت منفی بود كه اطلاع رسانی را تا اندازه ای محدود می كرد. اما الان دیگر اطلاعات به صورت مساوی در اختیار افراد قرار می گیرد. بعنوان مثال من و فرزندم كه یك نوجوان است، هر دو یك تصویر را در گوشیهای موبایل مان تماشا می نماییم، اما میزان درك ما از آن تصویر متفاوت می باشد. او امكان دارد با تماشای تصاویر سیل های اخیر از در كنار رودخانه بودن بترسد و نگران شود و من بعنوان یك فرد میانسال كه تجربه زندگی دارم درك دیگری دارم و بیشتر به نحوه مدیریت به هنگام وقوع سیل فكر می كنم.
نیك ذات با اشاره به اینكه «نمی توان به شبكه های اجتماعی نظارت كرد»، اشاره كرد: امروز هر گوشی یك رسانه است و اصول حرفه ای و حجم زیاد اطلاعات با همدیگر تلفیق شده اند و نمی توان به راحتی این مرزها را از هم تشخیص داد. در این میان به شخصه معتقدم گاهی باید وقایع بد را بد نشان داد. به هر حال جنگ هیچ وقت زیبا نیست، حتی اگر در حال دفاع هم باشیم باز هم جنگ نمی تواند پدیده زیبایی باشد. ما گاهی با استفاده از واژه ها و نوع عكسهایی كه منتشر می نماییم اهتمام می نماییم كه از واقعیت تلخ كم نماییم تا هضم آنها برای مردم راحت تر شود.
او اضافه كرد: اما گاهی باز باید واقعیت ها را هم بوسیله تصاویر به مردم نشان داد. باید نشان داد اینكه كه ۱۰ هزار جنازه كه در اردوگاه نازی ها سوزانده شد اتفاق بسیار تلخی بود و باید در تاریخ به وسیله عكس ماندگار می شد. در این مواقع دیگر نمی توان جنگ را نرم و شاعرانه نشان داد! مردم باید بدانند و متوجه باشند كه برخی وقایع تلخ هستند و متقابلاً رسانه ها و عكاس ها باز باید با نگاهی آموزشی صحنه های تلخ را ثبت كنند و نه با انگیزه تحریك كردن جامعه و سوءاستفاده های سیاسی و جناحی.
این عكاس با تاكید بر اینكه تصاویر تلخ و ناراحت كننده باید به خاطر بار آموزشی ثبت شوند، اظهار نمود: این رویكرد نیاز به مدیریت دارد كه متأسفانه در سال های اخیر به دلیلی تغییر در شكل اطلاع رسانی و حضور شبكه های اجتماعی كاهش یافته و از طرف دیگر باز ساختار عكاسی حرفه ای باز با تغییراتی همراه شده است.
نیك ذات با اشاره به تصاویر انتشار یافته از سیل های روزهای اخیر در بعضی استان های ایران، اظهار داشت: ما در ایام اخیر شاهد بودیم كه افراد به هنگامی كه درباره سیل حرف می زنند و شاهد وقوع آن هستند، فیلمبرداری و عكسبرداری می كنند. چه تعداد از دوربین هایی كه حوادث روزهای اخیر را ثبت كردند، به عكاس های حرفه ای تعلق داشتند؟ متأسفانه امروز حتی بعضی از عكاس های حرفه ای باز تحت تأثیر شبكه های اجتماعی قرار گرفته اند؛ یعنی فقط تصاویر سطحی بگیرند و به عمق اتفاقات توجهی ندارند. تصویرهای امروز بسیار انبوده و سطحی هستند و در آینده گم خواهند شد. این در شرایطی است كه تأثیر اخبار و تصاویر به شرط مدیریت عقلانی می تواند بسیار زیاد و ماندگار باشد.
او افزود: بعضی از رسانه ها به واسطه اینكه خبرنگار حرفه ای در بعضی مناطق ندارند، تصاویر موبایلی مردم را پخش می كنند. اما صداوسیمای ما كه این امكان را دارد، بیشتر شو اجرا می كند تا اینكه گزارش خبری و تحلیلی عرضه نماید. اینكه خبرنگار صداوسیما تا كمر در آب بیاستد كه از سیل گزارش بدهد، چه مدلول می دهد؟
این عكاس در انتهای سخنان خود تصریح كرد: بطور كلی معتقدم در بعضی مواقع تصاویر هر چقدر هم آزاردهنده باید باز هم نمایش داده شوند تا به مردم آگاهی داده شود؛ اما متأسفانه مدیریتی در این زمینه وجود ندارد. خبرگزاری ها باز كه برمبنای سیاست های خودشان این مساله را مدیریت می كند، تاثیرشان نسبت به حجم زیاد تولید عكس در رسانه های اجتماعی بسیار كم است. به همین سبب باز امروز بعضی از رسانه های رسمی باز از سبك شبكه های اجتماعی پیروی می كنند كه اتفاق خوبی محسوب نمی گردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب