هنر ۱۴۰۳ در آینه مهر ؛
از باغ بی برگی تجسمی فجر تا پیکاسو و صدمه به آثارش در سالی که گذشت
به گزارش هنر شهر، هنرهای تجسمی در سالی که گذشت با رونق نسبی و لحظه ای به علت برگزاری نمایشگاهی از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران مواجه گردید همینطور گرفتار حواشی چون حراج تهران، تجسمی فجر و آثار موزه امام علی بود.
خبرگزاری مهر -گروه هنر-آزاده فضلی؛ تحولات هنرهای تجسمی در ایران ظرف یک سال قبل همچون سالیان پیشین، طبیعتاً متأثر از متغیرهای مختلفی بوده است که در نگاهی کلی می توان این تحولات را در سه ضلع «هنرمند»، «مدیر» و «مخاطب» دسته بندی کرد که هر سه اینها، باتوجه به شرایط و وضعیت موجود، ممکنست تأثیرات بیشتر یا کمتری داشته باشند.
در سالی که گذشت، هنرهای تجسمی دستخوش تحولاتی نه چندان مثبت و رو به رشد که ناخواسته بودند؛ شد. اما می توان اظهار داشت که حال هنرمندان خصوصاً آنهائیکه دوری گزیده بودند، مساعدتر شد و به میدان آمدند؛ هرچند در نهایت آن طور که باید و شاید هنرهای تجسمی نتوانست ضلع «هنرمند» را قویتر از سالیان قبل نمایان کند.
طبق رسم هر ساله در گروه هنر خبرگزاری مهر، بر آن شدیم که برخی رویدادها و اتفاقات سال ۱۴۰۳ را با تمرکز بر وجوه «خبری» آنها مرور نماییم که این انتخاب ها در گستره تأثیرگذاری شان (اعم از مثبت و یا منفی) در عرصه فعالیت خود بوده است. بدین سبب در گزارش پیش رو، به بازخوانی دستاوردها و تجربه های «هنر ایران در عرصه تجسمی» در سالی که گذشت، با کمی چاشنی نقد پرداختیم که در ادامه می خوانید.
روایت اول؛ بی رمقی پاویون ایران در بینال هنر ونیز
فروردین ماه بود که در یک نشست خبری اعلام گردید ایران در بینال هنر ونیز غرفه خواهد داشت و برای پشتیبانی از کودکان مظلوم غزه، آثاری از هنرمندان برجسته ایرانی؛ کاظم چلیپا، مرتضی اسدی، مصطفی گودرزی، عبدالحمید قدیریان و غلامعلی طاهری با این مساله روانه ایتالیا خواهند شد.
گذشته از دغدغه ارزشمندی که مبحث پاویون ایران داشت اما می توان گفت یکی از ضعیف ترین حضورهای ایران در بینال هنر ونیز رقم خورد، چونکه بر مبنای نظر کارشناسان و حتی هنرمندانی که آثارشان در این غرفه ایران به معرض نمایش گذاشته شده بود، غرفه ای که برای ایران درنظر گرفته شده بود، از وجاهت کافی برخوردار نبود! امیر عبدالحسینی کیوریتور ارشد پاویون ایران در بینال ونیز هم در گفتگو با خبرنگار مهر به این مساله اذعان کرد و معتقد بود که غرفه ایران در بینال ونیز به لحاظ ایده، طراحی و روایت، خوب است اما به لحاظ اجرا، بنا به دلایلی مانند مکان برگزاری که برای این چیدمان درنظر گرفته شده، مناسب نبود.
وی در رابطه با شرایط غرفه ایران بیان کرد: این که غرفه ایران در یک ساختمان مسکونی قدیمی واقع شده، زیبنده نیست. باآنکه این فضا در ۲ دوره از بینال به عنوان غرفه رسمی ایران معرفی شده بود اما شاید در آن زمان تصوری وجود داشته که تنها چند اثر روی دیوارها نصب خواهد شد. ولی در رویکرد های نمایشگاهی معاصر، نصب چند اثر روی دیوار، معنای چندانی را متبادر نمی کند و چگونگی عرضه آثار و روایت نمایشگاهی اهمیت مضاعفی دارد.
در پاویون کشورهای دیگر هم علاوه بر طرح و ایده و روند آثار، جنبه های روایتی نمایشگاه اهمیت داشت و نصب و عرضه آثار با روایت مفهومی که در اطراف آنها شکل می گرفت، معنا پیدا می کرد. از همین منظر به امکانات صوتی، تصویری، نورپردازی و بهره مندی از رسانه های هنری جدید در کنار قابلیت های نمایشگاهی توجه شده بود. باآنکه سناریو و روایت مفهومی عرضه شده در پاویون ایران قابل توجه بود اما فضای محدود و نامناسب غرفه، سبب شد که در اجرای روایت با چالش مواجه شویم.
از دیگر حواشی پیش آمده حول مبحث بینال هنر ونیز این بود که در مراسم افتتاح نمایشگاه بازنمایی آثار حاضر در بینال ونیز در موزه هنرهای معاصر تهران، امیر عبدالحسینی کیوریتور ارشد پاویون ایران در بینال ونیز حضور نداشت.
محمدمهدی اسماعیلی وزیر وقت فرهنگ هم در جواب پرسش خبرنگار مهر در رابطه با برخی نارضایتی ها در رابطه با مکان غرفه ایران در شصتمین بینال ونیز و تعامل با رایزنی فرهنگی ایران در ایتالیا برای حل این مشکل، از این مساله اظهار بی اطلاعی کرد و اظهار داشت: من چندین سال پیش از دوسالانه ونیز بازدید کردم و همه چیز خوب بود اما از این مورد که شما ذکر کردید بی اطلاعم و به من گزارش نشده است و اگر موردی هست حتما از آقای سالاری پیگیری کنید.
روایت دوم؛ چشم در چشم با هنرمندان برجسته دنیا و یک تجربه منحصر به فرد
آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران همیشه مورد توجه محققان، هنرمندان، دانشجویان و علاقمندان به هنر بوده است، چونکه در زمره ناب ترین و بی نظیرترین آثار هنر معاصر و مدرن جهانی بشمار می رود. موزه هنرهای معاصر تهران مالک یکی از ۵ تا ۱۰ مجموعه مهم هنر نوگرا در دنیاست. این موزه دارای آثار مهمی از جنبش های اکسپرسیونیسم انتزاعی، پاپ آرت، مینی مالیسم، مفهومی و فوتورئالیسم بوده و همینطور گنجینه ای غنی از آثار پرتره جهان از نقاشی و عکاسی گرفته تا مجسمه را شامل می شود.
از اواسط مهر ۱۴۰۳، پرتره های گنجینه موزه در قالب نمایشگاه «چشم در چشم» به تماشا گذاشته شده اند و این فرصت کم نظیر و تجربه ای منحصر به فرد دست داد تا مخاطبان از این آثار دیدن کنند؛ آثاری که دیدن آنها شاید چند سال یک مرتبه میسر شود. آن ری دو تولوز لوترک، پابلو پیکاسو، ونسان ونگوگ، اندی وارهول، آلبرتو جاکومتی، جیمز انسور، ادوارد مونه، جیم داین، ژان دوبوفه، رابرت راشنبرگ، فرنان لژه، خوان میرو، کمال الملک، بهمن محصص، مارکو گریگوریان، محمود جوادی پور، احمد اسفندیاری، ژازه تباتبایی، کامبیز درم بخش، غلامحسن نامی، مهدی سحابی، فرشید ملکی، کوروش گلناری بعضی از هنرمندانی هستند که آثار پرتره آنها روی دیوار موزه هنرهای معاصر تهران رفت.
اما نکته قابل توجه و جالب توجه این نمایشگاه که سبب شد به عنوان یکی از داستانهای تجسمی در خبرگزاری مهر به آن بپردازیم، صف های طولانی علاقمندان به هنر پشت در موزه هنرهای معاصر تهران برای تماشای این آثار بود که نشان از علاقه مردم و هنردوستان به این آثار و گنجینه غنی مملکت دارد. همین صف های طولانی، سبب شد تا این نمایشگاه برای چندین بار تمدید شود و در نهایت ۲۳ دی به انتها رسید.
روایت سوم؛ یک کلاهبرداری قانونی از هنرمندان تجسمی!
۲۹ آذر ۱۴۰۳، نشست خبری با عنوان تشریح جزئیات ستاد بزرگداشت نود سالگی فروغ فرخزاد در خانه هنرمندان ایران اجرا شد. علیرضا عزیزی مدیر و مؤسس ستاد بزرگداشت فروغ فرخزاد و سهراب سپهری در این جلسه خبری با تأکید بر این که قصدش از برگزاری بزرگداشت فروغ فرخزاد و سهراب سپهری، اشاعه فرهنگ و هنر در داخل و خارج از کشور است، از برگزاری نمایشگاهی متشکل از ۹۰ اثر تجسمی، در روز ۷ دی در گالری آریانا آگاهی داد.
عزیزی در رابطه با حواشی بوجود آمده حول کارهای این ستاد در برگزاری بزرگداشت سهراب سپهری و فروغ فرخزاد و فروش آثار هنری و ۷۰۰ هنرمندی که به امید راه اندازی بنیاد و موزه ای به نام ۲ چهره پرفروغ ادبیات و هنر (سهراب و فروغ)، آثار خویش را به مؤسسه فرهنگی هنری فرهیختگان عصر هنر به مدیریت وی اهدا کرده اند، با رد تمامی ادعاهای مطرح شده در رابطه با راه اندازی موزه و بنیاد، اظهار داشت: مالکیت ۲ هزار اثر تجسمی موجود در گنجینه ما، با مؤسسه فرهیختگان عصر هنر به مدیریت من است و همه هنرمندان هم این آثار را به مؤسسه و شخص من اهدا کردند.
حقوق معنوی هم مشخص است؛ همه شعرها، تصاویر فروغ و سهراب در اختیار حقوقی ما قرار دارد اما تعداد اندکی از هنرمندان از اطلاعات ما استفاده کردند و باتوجه به وجود کپی رایت و این که به هنرمندان گفته شده بود خالق آثاری هستند که منحصراً برای این مجموعه تولید می شود، با این وجود این آثار سر از حراجی های داخل و خارج از کشور درآوردند و بدون توجه به کپی رایتی که در اختیار ستاد بود، برخی از هنرمندان آثار را برای مصارف شخصی خود مورد استفاده قرار دادند. هم اکنون گنجینه ما دارای بیشتر از ۲ هزار اثر هنری است که از آنها نگهداری می شود و تمام مباحث مربوط به فروش آثار شایعه است.
ماجرا به همین جا ختم نشد و به فاصله چند روز بعد از مطرح شدن این سخنان، هنرمندانی که آثارشان را برای تأسیس موزه «سهراب سپهری» و «فروغ فرخزاد» اهدا کرده اما با تناقضاتی روبه رو شده بودند، به شکل جمعی اعتراض خویش را در قالب یک بیانیه به ستاد برگزاری بزرگداشت این ۲ چهره ادبی و هنری منتشر نمودند. در این بیانیه، هنرمندان نگرانی و پرسش گری جامعه هنرمندان در مورد مالکیت و سرنوشت این مجموعه عظیم معنوی و مادی را اعلام کردند، چونکه این مدیر ستاد بزرگداشت «فروغ و سهراب» در نهایت رسماً اعلام نمود که مالکیت و کپی رایت تمامی آثار مجموعه، متعلق به شخص ایشان و مؤسسه ای تحت مدیریتش است و موزه ای هم در کار نخواهد بود.
هماهنگی این هنرمندان و مبادرت به موقع آنها از جانب صنف شان سبب شد تا اندکی از ناگواری این اتفاق کاسته و حداقل باعث شود که دیگر هنرمندان عرصه هنرهای تجسمی هم چشم و گوش خویش را برای اهدا یا فروش آثارشان باز کنند.
این بیانیه در حالی منتشر گردید که راه اندازی کارگروه حقوقی معاونت هنری به عنوان نخستین پرونده بزرگ و جدی هنرمندان مورد توجه قرار گرفته است؛ همچنین که وحید آگاه دبیر کارگروه حقوقی معاونت امور هنری در گفتگو با خبرنگار مهر از اقدامات ویژه این کارگروه برای هنرمندان دلگیر آگاهی داد که بمحض رسیدن به نتیجه اطلاع رسانی خواهد شد. وی، انتشار بیانیه کارگروه حقوقی معاونت هنری وزارت فرهنگ را نخستین اقدام این کارگروه دانست.
روایت چهارم؛ ماجرای آثار موزه امام علی (ع)
نیمه دوم شهریور ۱۴۰۳ بود که خبری در فضای مجازی بر اساس فروش یا ناپدید شدن ۳۰ تابلوی پرارزش هنری که متعلق به موزه هنرهای دینی امام علی (ع) است، منتشر گردید. اما مهرداد باقری رئیس سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران در جلسه دویست و شصت و پنجم شورای اسلامی شهر تهران در مورد این مساله توضیح داد و اظهار داشت: مبحث تابلوهای موزه امام علی (ع) به دستاویزی برای افراد تبدیل شد و این جدا از دغدغه مدیریت شهری است و متاسفانه این روال به جای خوبی کشیده نشد و فضای سیاسی در بعضی رسانه ها ایجاد شد! در بعضی رسانه نماها گرفتار سیاه نمایی هستیم؛ سیاست سازمان فرهنگی و هنری توسعه زیست بوم آثار هنری است چونکه هنرمند و اثر هنری او بر رفتار مدیریت شهری اثر می گذارد.
وی با اعلان اینکه این مساله با مشورت صاحب نظران شورای اساتید شکل می گیرد، عنوان کرد: ما با حمایت رئیس شورای شهر از اساتید، نظر خواستیم و مدیران سابق شهرداری را به شورا اضافه کردیم تا یک سند سیاستی به جمع بندی برسد. در گام اول ساماندهی شمارش آثار را در دستور کار قرار دادیم که متاسفانه آثار انباشت شده بود و مشخص نبود که با چه قیمتی و چه کیفیتی و چندباره خریداری شده و سازمان تمام آثار را در یک انبار ذخیره کرده بود و این در حالیست که سال ها بود که اکران موزه های تهران قلیل بود، بدین سبب بزرگترین اکران هنری مربوط به ولادت امام علی (ع)، هفته دفاع مقدس و اکران های در رابطه با فلسطین در موزه امام علی (ع) انجام شد.
پس از گذشت چند ماه، در ایام ابتدایی بهمن ماه، نرگس معدنی پور رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران از گنجینه موزه امام علی (ع) و ۲۸ اثر هنری بازگردانده شده که تابستان برای نمایش در نمایشگاه دائمی «World Art Dubai» ارسال شده بود، بازدید به عمل آورد و صحت و سلامت آثار را تأیید کرد.
معدنی پور اظهار داشت: باتوجه به تذکرات اعضای شورا و توضیحات رئیس سازمان فرهنگی و هنری و بدنبال آن پیگیری ها و بررسی های کارشناسی کمیسیون فرهنگی و اجتماعی و کمیته هنری شورا بر اساس ارسال ۳۰ اثر به خارج از کشور برای نمایش و فروش، سازمان فرهنگی و هنری اعلام نمود که تنها ۲ اثر از هانیبال الخاص به فروش رسیده و مابقی آثار تنها به معرض نمایش گذاشته شده و به سازمان و موزه امام علی (ع) بازگشته است. بعد از اعلام این موضوع، اسناد هم مشاهده و مشخص شد که این آثار بر مبنای اختیاری که به هیأت امنا داده شده، خارج شده و کاملا بر مبنای بررسی های کارشناسی بوده است.
رئیس کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای اسلامی شهر تهران با تأکید بر این که مدارک را بررسی نموده اند و سازمان هم اسناد را برای شورا ارسال کرده است، تصریح کرد: تمام آثار بر مبنای صورت جلسه هیأت امنا و موافقت آنها انتخاب و خارج شده و در حقیقت مجوز هیأت امنا را داشته و این مساله جز اختیارات سازمان فرهنگی و هنری است. آن چه اهمیت داشت، این بود که آثار به کشور برگردد و در فضای موزه قرار بگیرد. کمیته هنری شورا موظف به بررسی این مساله شد و این اقدام صورت پذیرفت و گزارش بررسی ها عرضه شد. بنده هم امروز از موزه بازدید کردم که این اطمینان حاصل شود که آثار به گنجینه بازگشته است.
روایت پنجم؛ از فروش اثری که اصالتش زیر سوال بود تا غیرقانونی بودن فروشش!
پس از فروش اثر تاریخی منتسب به رضا عباسی در بیست و دومین حراج تهران در روز جمعه ۲۶ بهمن ۱۴۰۳، جنجال ها نسبت به قانونی بودن فروش این اثر و همینطور اصالت آن، بالا گرفت.
این حراج در حالی انجام شد که ساعاتی مانده به آغاز حراج، لیلا خسروی سرپرست اداره کل موزه های معاونت میراث فرهنگی، به فروش آثار هنرهای سنتی که قدمت آنها به بالای ۱۰۰ سال می رسد و در حراج تهران برای فروش عرضه شده، واکنش نشان داد. روز پس از برگزاری نیز، حراج تهران نسبت به سخنان سرپرست اداره کل موزه های معاونت میراث فرهنگی واکنش نشان داد و اطلاعیه ای صادر کرد که در آن از قانونی بودن فروش اثر رضا عباسی با قدمتی بالای صد سال سخن گفت.
اما بعد از غائله چند روزه بر سر قانونی بودن این حراج، روز ۲۹ بهمن در نشستی خبری، مسئولان وزارت میراث فرهنگی در رابطه با حراج این تابلو واکنش نشان دادند و در رابطه با این که گفته شده بود، مجوز حراج را صادر کرده اند، توضیحاتی دادند. علی دارابی قائم مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و معاون میراث فرهنگی با اعلان اینکه مجوز برای حراج آثار معاصر کم تر از ۱۰۰ سال را وزارت ارشاد باید بدهد، اظهار داشت: برای این حراج مکاتبات زیادی شده است. ما گفتیم که باید اصالت آن سنجیده شود. یگان حفاظت هم ورود کرد. سازمان بازرسی هم این پرونده را در دست بررسی دارد. در چهار سال اخیر مجوز حراج ها به حداقل و یک یا دو مورد رسید که برای آنها هم سختگیری کردیم. ما هم مثل شما نگرانی هایی داریم. چگونه می توان اثری در سال ۱۴۰۳ معاصر باشد، ولی سال بعد که باردیگر مطرح می شود بگوییم یک قرن گذشته و حالا تاریخی شده است؟ این ها جزو بخشنامه ای است که اصلاح خواهیم کرد.
صالحی امیری وزیر میراث فرهنگی هم اظهار داشت: بیانیه وزارت میراث فرهنگی در این زمینه رسمی است و موسسات باید آنرا قبول کنند. اطلاعیه ای که صالحی امیری به آن اشاره نمود به این مساله تأکید داشت که بر مبنای قانون حفاظت آثار ملی و فرهنگی مصوب ۱۳۰۹ و بخشنامه های اجرایی آن، فروش و خروج هرگونه اشیا و آثار تاریخی و فرهنگی با قدمت بیشتر از ۱۰۰ سال بدون دریافت مجوز از معاونت میراث فرهنگی، ممنوع و غیرقانونی می باشد.
روایت ششم؛ باغ بی برگی «تجسمی فجر»
هفدهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر که دهه سوم بهمن با بخش های مختلفی شامل بخش استانی «سرزمین من»، نمایشگاه «گنجینه ها» شامل آثار درویش عبدالمجید طالقانی و علی اکبر گلستانه، نمایشگاه عکس میشل ستبون با عنوان «یادداشت های یک دوربین»، نمایشگاه آثار کیوریتوری «درخت زرین» و بخش «جشن ها و جشنواره ها» در این دوره برگزار گردید، روز ۴ اسفند در برنامه ای قریب الوقوع، با برگزاری مراسم اختتامیه به انتها رسید و در این مراسم برگزیدگان استانی مورد تقدیر قرار گرفتند. همینطور به سبب حضور پررنگ زهرا بهروزآذر معاون امور زنان و خانواده رئیس جمهور در برنامه های معاونت هنری، از زنان برتر استانی هم قدردانی گردید. بخش تجلیل از فعالان هنرهای تجسمی هم در این دوره مورد توجه قرار گرفت.
اما با این وجود، انگار هیاهوی این دوره از جشنواره تجسمی فجر بیشتر از کارکرد و عملکرد آن بوده است و تنها به جهت اینکه جای خالی برگزاری آن حس نشود، اجرا شد. بعنوان مثال، بخشی از جشنواره هنرهای تجسمی فجر که نسبت آنرا با «فجر انقلاب» نشان می دهد، به قول امیر راد یکی از مدیران جشنواره در گفتگو با خبرنگار مهر، نمایشگاه «یادداشت های یک دوربین» با نمایش مجموعه تصاویر میشل ستبون عکاس فرانسوی از روزهای انقلاب است اما این نمایشگاه، بارها در ایران برگزار شده است که نخستین بار هم در دومین و سومین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر (که سیدعباس میرهاشمی دبیرکل جشنواره بود) در موزه هنرهای معاصر تهران و موزه هنرهای معاصر اهواز روی دیوار رفت.
بخش «درخت زرین» را شاید بتوان جدی ترین بخش این دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر قلمداد کرد، چونکه شامل آثاری جدید از هنرمندان هنرهای تجسمی بود، آثاری که با انتخاب کیوریتور ارشد این بخش جمشید حقیقت شناس گردآوری شده بود. جدا از این که مدیریت این جشنواره بزرگ به مدت زمان دو ماهه تقلیل پیدا کرده بود اما انتقاداتی به این نمایشگاه هم وارد است و بنظر می رسد این نمایشگاه در حد و اندازه های رویداد بزرگ «تجسمی فجر» نبود! چونکه مشابه این نمایشگاه و شاید چند پله بالاتر از آنرا در چهاردهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر شاهد بودیم، دوره ای که جمشید حقیقت شناس هم به عنوان کیوریتور حضور داشت و آثاری بمراتب با کیفیت تر دیدیم. همچنین، اجرای موسیقی نامأنوس با فضای «تجسمی فجر» و فرهنگ ایرانی با بهره گیری از ساز بومی استرالیایی با عنوان صدای هزارساله، همچون حواشی این بخش رویداد بود. ساز دیجیریدو (ساز بومی استرالیا)
از آنجا که جشنواره تجسمی فجر در سالیان اخیر، قابلیت پرزنت هنرمندان را آن قدری که حراج ها و گالری ها این کار را انجام می دهند، ندارد، حضور هنرمندان شاخه های مختلف را در این رویداد کمتر شاهد می باشیم.
همچنین، پراکندگی محل برگزاری این جشنواره در پایتخت، نیاز به سیر گردشی مخاطبان در بین شلوغی ها و ترافیک روزهای پایانی سال در تهران داشت که بنظر می رسد این پراکندگی مکانی، تمهیدی بود که ضعف های جشنواره تجسمی فجر کمتر به چشم بیاید. باتوجه به زمان کوتاه، تقسیم بندی کاری که شده بود هر کدام از مدیران بخش ها باتوجه به بضاعت خود آثار را در قسمت های مختلف گردهم آوردند اما باوجود ظرفیتی که سیدعباس میرهاشمی در دعوت از هنرمندان عکاس داشت، بخشی را که مربوط به عکس در فرهنگسرای نیاوران به نمایش درآمد، می توان ناموفق ترین بخش «تجسمی فجر» به حساب آورد.
روایت هفتم؛ پیکاسو در تهران و ماجرای صدمه به آثارش
شهریور ۱۳۹۷ بود که بازسازی و مرمت ساختمان و گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران آغاز شد؛ طبعاً یکی از ترس هایی که در ارتباط با مبحث بازسازی وجود داشت، صدمه هایی بود که ممکن بود به علل مختلف جابه جایی یا تغییرات دمایی برای آثار هنری گنجینه پیش آید اما مدیران وقت اطمینان دادند که چنین اتفاقاتی برای آثار نمی افتد. البته که قبل از آغاز بازسازی هم آثار هنری گنجینه موزه هنرهای معاصر نیاز به مرمت داشته اند که از آن جمله می توان به مرمت ۳ تابلو به دست آلمانی ها اشاره کرد؛ آبان ماه ۱۳۹۵ بود که ۳ تابلوی موزه هنرهای معاصر تهران با اسامی «تاریخ طبیعی» اثر ماکس ارنست، «نقاش و مدلش» اثر پابلو پیکاسو و یک اثر بدون عنوان از فرانتس کلاین به دست ۲ هنرمند مرمت کار آلمانی، هانا استریچر و آن که کلوزمیر طی ۱۱ روز در موزه هنرهای معاصر ایران مرمت شدند.
بنابراین، اتفاقی همچون بازسازی و ۲ برابر شدن فضای گنجینه موزه، هم ممکنست شرایطی را بوجود آورد که برخی آثار قدیمی گنجینه مورد خدشه و صدمه قرار بگیرند و این اتفاق اجتناب ناپذیر بوده است.
در گفتگویی که با رضا دبیری نژاد مشاور موزه ها و میراث هنر معاونت هنری وزارت فرهنگ داشتیم و مشروح آنرا می توانید اینجا بخوانید.
درباره برخی آثار گنجینه که نیاز به مرمت دارند، صحبت شد و اتفاقاً مشخص شد که برخی آثار پابلو پیکاسو موجود در موزه برای نمایشگاهی که از این هنرمند برپا شد، نیاز به مرمت داشت. البته در این گفتگو مشخص نشد که دلیل اصلی این صدمه ها به آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران چیست اما قدمت این آثار و شرایط نگهداری آنها همچون مواردی است که می توان حدس زد چرا این آثار نیاز به مرمت پیدا کرده اند.
مراسم افتتاحیه نمایشگاه آثار پابلو پیکاسو با عنوان «پیکاسو در تهران» نیمه اسفند در موزه هنرهای معاصر تهران اجرا شد. در این مراسم، خیلی از علاقه مندان، هنرمندان، سفرا و رایزنی های فرهنگی کشورهایی چون چین، لهستان، پرتغال، اسپانیا، مکزیک، اندونزی و ژاپن حضور داشتند که برای تماشای آثار خاص این هنرمند اسپانیایی به موزه آمده بودند که نوید بازدیدهای پرشور و پرازدحام از این نمایشگاه را در روزهای تعطیلات نوروز می دهد.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب