پنجشنبه های مستند در مهر؛
آخرین خداحافظی مادری که از بدرقه پسر خود جاماند
هنر شهر: احسان صبوری کارگردان مستند آخرین خداحافظی با اشاره به سوژه این مستند که درباره ی مادری چشم انتظار است از علت پرداختن به این مساله و چالش های تولید این اثر گفت.
احسان صبوری کارگردان مستند «آخرین خداحافظی» در گفتگو با خبرنگار مهر در ارتباط با داستان این مستند که در جشنواره فیلم کوتاه تهران به نمایش درآمد، اظهار داشت: مستند «آخرین خداحافظی» روایت دلتنگی مادری است که از بدرقه پسر خود جا مانده و نمی تواند با او خداحافظی کند و درست در روزهایی که منتظر است تا پسرش برگردد و داستان و علت عدم حضور خود در راه آهن را برای او تعریف کند با پیکر پسر خود مواجه می شود و حسرت این آخرین دیدار به دل مادر باقی می ماند. پس از آنست که انگار همیشه چیزی برای او کم است و هیچوقت نمی تواند با این عدم حضور کنار آمده و خودرا ببخشد. وی در ارتباط با چرایی انتخاب و تولید این موضوع، عنوان کرد: ابتدا قصد داشتم مستندی درباره ی یکی از شهدای ورزشکار که ترجیحاً طرفدار استقلال باشد، تولید کنم که در مرحله پژوهش برای مستند با مادر شهید صفرعلی مواجه شدم و احساس کردم اینجا جایی است که باید تامل بیشتری داشته باشم و بمانم. شهید صفرعلی در نوجوانی، والیبالیست بود اما از جایی به بعد روند کار تغییر نمود و روایت دلتنگی مادر و قصه غریب او برای ساخت فیلم برگزیده شد.
این کارگردان در ارتباط با چالش های تولید این اثر و با اشاره به این که در روند ساخت پروژه با مشکلات بسیار زیادی مواجه بوده است، اظهار داشت: در روند ساخت پروژه با مشکلات بسیار زیادی مواجه بودیم که برخی از آنها قابل پیش بینی بود و تعدادی در لحظه اتفاق می افتاد بعنوان مثال فاطمه شریعتی مادر شهید صفرعلی که سوژه اصلی مستند بود سن بسیار بالایی داشت و از نظر جسمانی بسیار ضعیف بود و ما مجبور بودیم در تمام سکانس های خارج از خانه او را با ویلچر همراهی نماییم و با وجود بیماریهای این مادر، مجبور بودیم در طول روز فقط چند ساعت ضبط انجام دهیم. وی ادامه داد: البته مادر صفرعلی با ما همراهی بسیاری داشت ولی ما دلسوز او بودیم و بواسطه ناتوانی او را در میان روز برای ساعات طولانی بمنظور استراحت آزاد می گذاشتیم. پروژه سه بار متوقف گردید اما هر بار با قدرت بیشتری شروع کردیم، در این میان حسین همایونفر به عنوان تهیه کننده اثر مشاوره های ارزشمندی به بنده دادند که جا دارد از او به عنوان برادر بزرگترم تشکر کنم. صبوری در ارتباط با وجوه هنری و فرم این مستند، عنوان کرد: پیش از شروع کار، جلسات زیادی با فیلمبردار اثر داشتیم و لوکیشن های زیادی را بررسی کردیم، تمام تلاش من این بود برای مخاطب مستند که مخاطب هنر فهم و فوق العاده با سوادی است احترام قائل باشم و در عین حال که به واقعیت وفادار هستم، فرم کار به هم نریزد و به مسائل فرمی اثر پایبند باشم. در ابتدا با فیلمبردار درباره ی کار صحبت کردم و فرم را مشخص کردیم و پس از آن با تدوینگر گپ و گفت داشتم. البته همه معتقد بودند انتخاب چنین فرمی برای این مستند دشوار است اما ارزش ساخت دارد. هر وقت کار گره می خورد می رفتم کنار مادر شهید می نشستم و به او می گفتم برای ما دعا کن و دعای او گره گشا بود.
این مستند ساز در ارتباط با نقش جشنواره ها در پشتیبانی از آثار، اظهار داشت: جشنواره ها فرصتی هستند که بوسیله آنها تعداد زیادی از مخاطبان می توانند با یک نوع سینمای خاص مواجه و سپس از آن طریق درگیر و به آن علاقمند شوند. شرایط سینمای مستند نسبت به سالهای قبل بهتر شده است اما همچنان به نگاه و اندیشه های تازه ای نیاز دارد. سینمای مستند را می توان مادر فیلمسازی و پایه و اساس سینما دانست. به نظرم نسلی تازه نفس و جوان درحال ایجاد است که می تواند مسیر سینمای مستند را متحول کند. سایر عوامل این مستند عبارتند از تهیه کننده: حسین همایونفر، مشاور پروژه: امیراطهر سهیلی، فیلمبردار: یوسف صفائی، صدابردار: مرتضی غیور، تدوین: محمد صادق دهقان پور، صداگذار: سلمان ابوذر، مدیر تولید: مهران قویدل، اصلاح رنگ و نور: مهدی حدادی.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب