یادداشت مهمان؛
به یاد فردوس کاویانی
به گزارش هنر شهر، بازیگران بسیاری با یک نقش در خاطره سینمادوستان باقی می مانند، فردوس کاویانی با وجود همکاری با مهم ترین کارگردانان تئاتر و سینما، با حضور در سریال همسران در یادها و قلب ایرانیان زنده است.
به گزارش هنر شهر به نقل از مهر، محدثه واعظی پور منتقد و روزنامه نگار عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون طی یادداشتی کوتاه به تأثیرگذاری زنده یاد فردوس کاویانی بر ذهن و قلب خانواده ها و اقشار مختلف اجتماعی ایران با نقش آفرینی های خود، پرداخت. در این یادداشت چنین آمده است: «دهه ۷۰، نه تنها برای جامعه بعد از جنگ، که برای سینما و تلویزیون هم، دورانی تازه است. تولید و پخش «همسران»، نماد آشکار ورود به این جهان تازه است، جهانی که زیبایی، جذابیت و تحول را به رسمیت می شناسد. محور اصلی این مجموعه، ۲ زوج هستند که اختلاف نظر، درگیری و قهر و آشتی دارند اما نخ تسبیح شان مهر و محبت و عشقی است که آنها را کنار هم قرار می دهد. غلامحسین لطفی کارگردان سریال «آیینه» که در دهه ۶۰ بسیار پربیننده بود، گزینه نخست کارگردانی این سریال و بازی در نقش کمال بود، اما بخت با فردوس کاویانی بود و این نقش به او رسید. سریال «همسران» دیده شد و کمال و مهین (مهرانه مهین ترابی) به محبوبیتی غریب دست پیدا کردند. در فضای فانتزی سریال، کمال، با حرکات غلو شده دست ها و چشم ها و سادگی و خلوصش، سیمایی متفاوت از مرد ایرانی می ساخت. مرد ایرانی که در سریال های دهه ۶۰ یا پدر و پدربزرگ (مثبت) بود یا مرد مدرن و تحصیل کرده یا مستبد و قلدر (منفی). کمال، تصویر جدیدی بود. نه شبیه ستاره ها زیبا و جذاب بود، (ظاهری کاملا معمولی داشت). متعلق به طبقه متوسط و تحصیل کرده بود، در عین حال فرزندی نداشت و گاهی با همسرش لجبازی می کرد. این تصویر توام با سادگی دوست داشتنی بود. بخصوص برای ما که اجراهای تئاتر او را ندیده بودیم و تصویرمان محدود به درخشش در نقشی کوتاه در «اجاره نشین ها» بود. بعد از «همسران» مهرانه مهین ترابی و کاویانی، مورد توجه قرار گرفتند، اما کارنامه سینمایی هیچ کدام (به جز حضور در «سگ کشی» بهرام بیضایی) بعد از «همسران» قابل توجه نیست. کاویانی در «آژانس دوستی»، بیشتر دیده شد. صمیمی و ساده و بی تکلف، نقش را زندگی می کرد. او که پیش تر نشان داده بود، برای بازی در نقش جدی و کمدی مناسب می باشد. طنز را می شناسد و اندازه بازی را نگه می دارد. در «بانو»، نقش منفی بازی کرده بود و در «سگ کشی»، نقشی پیچیده، در سالهای بعد از «همسران»، زیر سایه محبوبیت آن نقش باقی ماند. نسل بازیگران تغییر کرده بود و کاویانی، معمولاً در حاشیه اما همواره محترم و محبوب ماند. پیری و مرگ، همسایه اند. فرقی نمی کند از کدام در و در کدامین روز از سال از طریق برسند. برای فردوس کاویانی، یک دهه سکوت و دوری در راه بود. گاهی تصویر یا خبری منتشر می شد، اما آن چه او را در ذهن حفظ می کرد پخش های مکرر «همسران» و «آژانس دوستی» بود. امروز فردوس کاویانی به خانه ابدی رفت، ولی کمال لطفی هنوز می خندد و چشم های گرد شده از تعجبش را به مهین می دوزد، مش مهدی در خانه عباس آقا (عزت الله انتظامی) به رقص قندی (اکبر عبدی) نگاه می کند و حواسش پی دستمزد کارگرهاست، تابان پور، هنوز نقش بازی می کند تا گلرخ، مستاصل و درمانده به ناصر فکر کند... زندگی فردوس کاویانی در نقش هایش تداوم دارد. روحش شاد.»
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب