كارگردان راز مرزها با هنر شهر مطرح كرد؛
تجربه ای مشترک باهنرمندان روسیه، اکراین و ارمنستان
به گزارش هنر شهر، شیوا سرمست که نمایش راز مرزها را به صورت مشترک با کارگردانی ارمنی و با همراهی ۴ گروه ایرانی، ارمنی، روسی و اکراینی در ایروان به صحنه برده است، در رابطه با این تجربه توضیح داد.
شیوا سرمست بازیگر و کارگردان تئاتر که اوائل فروردین نمایش «راز مرزها» را با همراهی هنرمندانی از ارمنستان، اوکراین و روسیه به صحنه برد، در رابطه با این تجربه به خبرنگار مهر اظهار داشت: نمایش «راز مرزها» سوم و چهارم فروردین ماه به کارگردانی مشترک من و هاروتیون هووانیسیان در تئاتر بابیلون ایروان به صحنه رفت. این اجرا با همراهی ۴ گروه ایرانی، ارمنی، اکراینی و روسی به صورت جداگانه تمرین شد و در ادامه به مدت یک هفته عوامل نمایش با یکدیگر تمرین گروهی داشتند تا به هماهنگی و جمع بندی های لازم برای اجرا برسند.
وی در رابطه با ایده این نمایش بیان نمود: کانسپت ابتدایی شکل گیری نمایش از یک بازی آغاز شد بدین سان که من با چند تن از دوستان ارمنی ام که یکی از آنها هاروتیون هووانیسیان بود، قرار گذاشتیم که هرکدام به زبان کشور خودمان با دیگری صحبت نماییم و از او چیزی را بخواهیم و بعد ببینیم طرف مقابل در حالیکه زبان ما را نمی داند چقدر متوجه صحبت ها و درخواست ما می شود. در این بازی من به زبان فارسی از دوستم خواستم که از جا بلند شود و تا حیاط کافه با من قدم بزند که در کمال تعجب او متوجه منظورم شد. من از قبل این ایده را که آدم ها برای ارتباط برقرار کردن با هم نیازمند کلام مشترک نیستند بلکه به زبان مشترک احتیاج دارند، در ذهن داشتم و می خواستم در فیلم کوتاهم آنرا اجرا کنم. چون معتقدم زبان مشترک بین آدم ها از فهم و درک به وجود می آید و ارتباط برقرار کردن با زبان بدن و زخم ها و دردها و آرزوهای مشترکی که داریم سبب فهم و درک ما از هم می شود در حالیکه امکان دارد ۲ نفر هم زبان با یکدیگر باشند اما حرف هم را نفهمند و ارتباط بینشان درست شکل نگیرد. در واقع رتباط گرفتن آدم ها با یکدیگر فارغ از زبان مشترک از خاستگاه های مشترک، آرزو و درد مشترک می آید.
بازیگر نمایش «عمیق ممیز» ضمن اشاره به این که مضمون نمایش در رابطه با رهایی و آزادی است، افزود: در نهایت هاروتیون هووانیسیان که این ایده را همچون داستان «برج بابل» می دید، پیشنهاد کرد آنرا عملی نماییم و به صورت یک نمایش به صحنه ببریم. بسیاری از آرتیست هایی که در ارمنستان زندگی می کنند به علت وجود جنگ و شرایط نامناسب در کشورهایشان آنجا هستند. اتفاقاً شوهر بازیگر اکراینی نمایش ما روسی بود که در همین دوره جنگ در دانشگاه با یکدیگر آشنا شده بودند و یک روز پیش از شروع تمرین ها و در بهبوهه جنگ بین کشورهایشان با هم ازدواج کردند. خواسته همه گروه نمایش برقراری صلح در جهان و به انتها رسیدن جنگ است. ما از زندگی چیز زیادی نمی خواهیم و فقط می خواهیم در صلح و آرامش به شادی زندگی نماییم همین درد مشترک بین ما که خاستگاهش آزادی خواهی است کانسپت اصلی نمایش را شکل داد و هر کدام از ما با عنایت به تجربیاتمان این تم را برای خودمان تعریف کردیم که همین مسئله به ما موقعیت های نمایشی متفاوتی را عرضه می داد.
وی خاطرنشان کرد: بر همین مبنا قصه هایی تک خطی از سوی هرکدام از ما شکل گرفت که در نهایت کاراکترها با یکدیگر هم مسیر و متحد شدند و به آزادی و رهایی رسیدند. در واقع زبان و مرزها ارزشی ندارند و راز مرز بین کشورها و انسان ها خطی نیست که روی نقشه کشیده می شود بلکه به میزان ارتباطی که با هم برقرار می کنند، بستگی دارد.
سرمست در انتها صحبت هایش ضمن اشاره به بازخوردهای مثبتی که از اجرای این نمایش در ایروان گرفته است، اظهار داشت: در حال پیگیری برای اجرای نمایش در کشورهای دیگر هم هستیم و قرار بر اینست که در هر کشوری که اجرا می رویم یک یا دو آرتیست از همان کشور هم به گروه نمایش اضافه شود چون پیام اصلی این نمایش صلح است که خواسته ای جهانی و در ارتباط با همه مردم دنیاست.
عوامل این نمایش عبارتند از کارگردانان: هاروتیون هووانیسیان، شیوا سرمست، بازیگران ایرانی: شیوا سرمست، پدرام زمانی، شیده غفاریان، بازیگران ارمنی: هاروتیون هووانیسیان، آرام سرداریان، بازیگر روسی: کرینا اوودو، بازیگر اوکراینی: آناستازیا ریکونوا، گرافیست: آراد انتظار.
منبع: هنر شهر
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب