نمایشگاهی برای خالی نبودن عریضه
به گزارش هنر شهر، اصفهان هجدهمین نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان، سال جاری در حالی برگزار شد که نقاط ضعف و مشکلات زیادی داشت و نه تنها پای مخاطب جدید را به این رویداد باز نکرد، بلکه مخاطب تخصصی قرآنی را هم با دست پر بازنگرداند.
«اتفاق خوب سال جاری انعقاد آئین نامه برگزاری نمایشگاه در کل استان با همکاری مجموعه نمایشگاه ها است که اقدامی مثبت برای افزایش کیفیت نمایشگاه به حساب می آید، ضمن این که در زمینه نمایشگاه ۲ دغدغه داشتیم، اول انجام کارهای نو، کیفی و متفاوت یا ایده های نو و با هدف کیفیت بخشی به برنامه ها که در کمیته محتوایی با مسئولیت سازمان تبلیغات استان اصفهان دنبال می شود و هدف دوم، حضور پررنگ مردم که امیدواریم با عنایت به رشد ۵۰ درصدی تقاضای حضور در نمایشگاه، محقق شود.»
«نمایشگاه دری برای اتصال و ارتباط مخاطبان جدید به این حوزه ها است، بنابراین فعالان قرآنی و حاضران باید در کنار غرفه داری، در اتاق فکری با به کارگیری همه ظرفیت و انرژی مؤسسات دراین باره همفکری کرده و برای جذب مخاطب جدید برنامه ریزی کنند.»
جمله نخست، بخشی از سخنان علی تمنایی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان اصفهان در نشست خبری هجدهمین نمایشگاه قرآن و عترت اصفهان و جمله دوم هم صحبتی از سیدرضا مرتضوی، استاندار اصفهان در افتتاحیه این نمایشگاه است، نمایشگاهی که از ۱۶ فروردین ماه شروع شد و شب گذشته (۲۰ فروردین ماه) پس از ۵ روز پایان یافت و پرسش های زیادی را در رابطه با خود به جای گذاشت.
اولین سؤالی که با گشت وگذار در نمایشگاه ایجاد می شد این بود که آئین نامه برگزاری هجدهمین نمایشگاه قران و عترت اصفهان و کمیته های مختلف محتوایی، اجرایی و نظارت و ارزیابی دقیقا چه نقش و تأثیری در برگزاری نمایشگاه داشته اند که نخستین اصول یک رویداد در آن رعایت نشده است!؟
شاید نخستین نیاز یک نمایشگاه و رویداد، نظم و ترتیب و میزانی از زیبایی بصری در چیدمان و ظاهر فضا است، چیزی که هجدهمین نمایشگاه قرآن به کلی فاقد آن بود و فضای داخلی نمایشگاه بدون هیچ گونه نظم و آرایش خاص چیده شده، راهروها و غرفه ها از هر نوع نام، شماره یا هر نشانه ای خالی هستند و این مورد سبب شده که پیدا کردن باردیگر یک غرفه برای بازدید مجدد تنها با امداد غیبی میسر باشد، علاوه بر این که به هم ریختگی ظاهری، عدم وجود برنامه و دستورالعمل خاص برای چیدمان و فضاسازی غرفه ها این فکر را به ذهن متبادر می کرد که همه غرفه داران دقایقی پیش از برگزاری آگاه شده و هرچه به دستشان رسیده را برای چیدن در غرفه با خود همراه کرده اند از پارچه های ساتن رومیزی چروک تا وسایل تزیین مانده داخل خانه از چند سال پیش!
موضوع دیگری که سبب تعجب مخاطب بود، عدم حضور مؤسسات مطرح قرآنی ازجمله «مؤسسه بینه» و حضور بخش ها و در ازای آن، وجود غرفه های نامرتبط و خالی از محتوا به تعداد زیاد بود. کانون های خدمت رضوی که بیشترین غرفه های نمایشگاه را به خود اختصاص داده بودند کمترین و بعضاً نامربوط ترین محتوای ممکن به نمایشگاه قرآن را داشتند. حضور غرفه های فروش محصول که هیچ سنخیتی با مبحث نمایشگاه نداشت و در مقابل جای خالی ناشران مهم و مطرح قرآنی و ایجاد دسترسی به تفاسیر و کتب قرآنی مهم و مطرح از نمایشگاه فضایی پر از خالی ساخته بود که از یک سو مخاطب را از دیدن همه نوع محصول از ادویه، عروسک، گلدان و سیر تا روسری و چادر و کتاب و جانماز آن هم بدون هیچ نظم و دسته بندی کلافه می کرد و از طرفی او را در رسیدن به هدف خود از حضور در این نمایشگاه ناکام می گذاشت.
مبحث دیگر، مکان نمایشگاه و سختی حضور در آن باوجود بُعد مسافت بود. محل برگزاری نمایشگاه های دائمی شاید برای نمایشگاه های تخصصی مکان مناسبی باشد، اما بعنوان مکانی که حتی تاکسی های اینترنتی هم به سختی قبول درخواست می کنند اساسا انتخاب خوبی برای نمایشگاه قرآن بعنوان نمایشگاهی برای عموم مردم نیست، آن هم وقتی فضاهای زیادی مثل سالن تازه تأسیس گلستان شهدا، مصلا اصفهان یا حرم زنبیه در شهر وجود دارند و با مدیریت و چیدمان درست قابل استفاده هستند.
در حوزه عفاف و حجاب هم علیرغم قرآنی، فکری و تبیینی مفهوم حجاب، کمافی السابق تنها اقدام مسئولین، برگزاری نمایشگاه های عفاف و حجاب و اضافه کردن غرفه های فروش ساق دست، چادر و گیره روسری به هر رویدادی است.
از دیگر مشکلات این نمایشگاه عدم اطلاعرسانی درست و دقیق بود که شامل اطلاع رسانی غرفه ها و مؤسسات حاضر تا برنامه ها، رویدادها و افراد شاخص حاضر در نمایشگاه می شد؛ اما از معدود نقاط مثبت نمایشگاه میتوان به غرفه های کودک اشاره نمود که در سرگرم کردن بچه ها موفقیت نسبی داشتند، بااین وجود تعدد نقاط ضعف و عدم وجود برنامه های نو، خلاقانه و محتواهای کیفی (برخلاف گفته مسئولین) سبب شده بود که نه تنها مخاطب جدید به نمایشگاه اضافه نشود، بلکه مخاطب تخصصی و در رابطه با حوزه های قرآنی را هم راضی و با دست پر برنمی گرداند.
بااین همه، مساله اینست که هم اکنون و با وضعیت اقتصادی آیا لازم است رویدادها و نمایشگاه های سالانه را به هر قیمت و با هر کیفیتی و صرفا برای خالی نبودن عریضه برگزار کنیم؟ شاید باکمی صبر، تعطیلی و تأمل راهکارهای بهتر و خلاقانه تری برای برگزاری بهتر این برنامه ها به نظر متخصصان و مدیران رسید.
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب