كباب كتاب بر آتش قلیان
هنر شهر: مسعود مهرابی می گوید در كنار هم قرار دادن آمار مصرف روزانه ی شش هزار تُن زغال (كه برخلاف كاغذ قابل بازیافت هم نیست) از چوب جنگل ها و مزارع ایران، در برابر ۳۴۵ تُن كاغذ برای چاپ كتاب كه ۸۰ درصد آن از خارج كشور وارد می گردد نشان دهنده ی عمق فاجعه ی زیست محیطی و زیان های جسمانی است.
مدیر ماهنامه ی سینمایی «فیلم» در یاددادشتی با عنوان «كبابِ كتاب بر آتش قلیان» كه در اختیار ایسنا قرار داده نوشته است: بین مردم ایران باور نادرستی درباره ی مصرف كاغذ وجود دارد؛ باور دارند مصرف كاغذ سبب از بین رفتن جنگل ها و صدمه زدن به محیط زیست می گردد. این باور چنان فراگیر شده است كه حتی تعدادی از دانش آموختگانِ دوست دارِ طبیعت، كتاب و نشریه نمی خرند و آن را در فضای مجازی می جویند و گاهی اوقات مجانی دانلود می كنند! در حالیكه بخش عمده ای از كاغذ برای چاپ كتاب و روزنامه و مجله از چوب جنگل های صنعتی و مصنوعی به شكل كاشت نهال در زمین های بارور و زراعت چوب كه سبب افزایش تعداد درختان جهان می شود، و بخشی دیگر (حدود ۴۰ درصد) با استفاده از محصولات جانبی كشاورزی مانند ساقه ی پنبه و باگاسِ تولیدشده در كارخانه های نیشكر تهیه می گردد. (گروه «صنایع كاغذ پ‍ارس» از پنجاه سال پیش تا كنون یكی تولیدكنندگان كاغذ تحریر از تفاله ی ساقه ی نیشكر در ایران است). آمریكا و كانادا از بزرگ ترین تولیدكنندگان و صادركنندگان كاغذ در جهان هستند، و پس از آن ها چین، روسیه، اندونزیِ كُره ی جنوبی، سوئد، نروژ، آلمان و فنلاند قرار دارند؛ كشورهایی كه بسیار بیش از ایرانی ها به محیط زیست شان اهمیت می دهند. برای نمونه در سوئد ۷۲ درصد و در كُره ی جنوبی ۶۴ درصد از كاغذهای باطله بازیافت می گردد. بخشی از كاغذ مورد نیاز ایران از كُره ی جنوبی و سوئد (به ویژه كاغذهای بالكی، معرف به كاغذ سبكبال) وارد می گردد. آیا مردم و مسؤلان محیط زیست این كشورها عقل شان را از دست داده اند كه جنگل های طبیعی شان را نابود و كاغذ تهیه شده از آن را به كشور ما صادر كنند؟
اما آن روی سكه؛ بر مبنای تحقیق های میدانی روزانه سه هزار تُن زغال برای قلیان درایران مصرف می گردد (دویست تُن در تهران - خبرگزاری مهر، مرداد ۱۳۹۴. بر مبنای آمار رسمی پلیس مبارزه با مواد مخدر، گردش مالی قلیان [فقط] در تهران روزانه دو میلیارد تومان است - روزنامه ی همشهری، ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷) كه برای تهیه ی آن به صورت متوسط ۹ هزار تُن چوب مصرف می گردد. اگر میانگین وزن درختان را هزار كیلوگرم حساب نماییم، روزانه ۹ هزار درخت و درختچه ی گوناگون دود می گردد و به هوا می رود. اما این همه ی درد نیست، به همین میزان و شاید بیش تر زغال برای منقل (كباب و غیره) مصرف می شود؛ یعنی ۱۸ هزار درخت، هرچند بخشی از آن ها درختان خشك و فرسوده و ضایعات چوب اند، و با این خشك سالی كه ایران را فراگرفته هر سال از وسعت جنگل های مان كم می شود و باغ منقل داران و قلیان داران آباد. خبر ناگوار آن كه در چنین شرایطی، بهترین زغال از درختان بلوط و تاغ در نیمه ی جنوبی ایران تهیه می گردد و به كشورهای حاشیه ی خلیج فارس و عراق و افغانستان صادر می شود!
بر مبنای آمار رسمی سایت «خانه ی كتاب»، در سه ماه آخر سال ۱۳۹۶ در مجموع ۳۱ میلیون جلد كتاب در ایران چاپ شده است؛ یعنی روزانه حدود ۳۴۵ هزار جلد. اگر وزن متوسط كتاب ها را یك كیلوگرم حساب نماییم (از كتاب های كم ورقِ آموزش نقاشی و رنگ آمیزی به كودكان كه تیراژ بالایی دارند تا فرهنگ نامه های پُربرگ كه تیراژشان كم است)، روزانه ۳۴۵ تُن كاغذ برای چاپ كتاب مصرف می شود؛ در كنار هم قرار دادن این رقم ها نشان دهنده ی عمق فاجعه ی زیست محیطی و زیان های جسمانی است؛ مصرف روزانه ی شش هزار تُن زغال (كه بر خلاف كاغذ قابل بازیافت هم نیست) از چوب جنگل ها و مزارع ایران، در برابر ۳۴۵ تُن كاغذ برای چاپ كتاب كه ۸۰ درصد آن از خارج كشور وارد می شود!
خانم ها و آقایان، دوستان و دشمنان محیط زیست، به غیر از زغال برای كباب و غیره، در این مرز پٌرگهر هر روز دست كم دو میلیون جلد كتاب بر آتش قلیان ها كباب می شود!
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب