پنجشنبه های مستند در مهر؛
ماجرای تولید مجموعه مستندی در رابطه با آب بندان ها امنیت شغلی نداریم
به گزارش هنر شهر، رضا اکبریان گالشکلایی مستندساز در رابطه با پروژه های خود، اوضاع و احوال سینمای مستند و ضرورت توجه به مسئله بودجه به بیان نکاتی پرداخت.
رضا اکبریان گالشکلایی مستندساز در گفتگو با خبرنگار مهر در رابطه با برنامه های خود برای اکران و نمایش مستند «آب بندان» اظهار داشت: بعد از حضور موفق در جشنواره های ملی، با پخش کنندگانی مذاکره داشتیم و با توافقاتی که رسیدیم به زودی بستر حضور بین المللی و نمایش های جهانی اثر را فراهم خواهیم کرد.
وی در رابطه با کارهای اخیر خود بیان کرد: از سال ۱۳۹۴ درگیر فرایند پژوهش مجموعه مستندی بودم که با مبحث آب بندان های استان مازندران بود و از سال ۱۳۹۶ تصویربرداری این پروژه را آغاز کردیم و تا انتهای سال گذشته درگیر این پروژه بودم. پروژه ای که برای من تجربه خوبی را فراهم نمود و با عنایت به درون مایه و خصوصیت های مختلف آب بندان ها، تصمیم گرفتیم این پروژه عظیم را به قسمت های مختلف تفکیک و یک مجموعه مستقل سریالی تولید نماییم. در مجموع این پروژه ۹ قسمت داشت که ۵ قسمت از آن مجموعه تلویزیونی با عنوان «آب و نون» بود و یک قسمت «آب بندان» نام دارد که در هفدهمین جشنواره بین المللی «سینماحقیقت» رونمایی و در ۴ بخش نامزد دریافت جایزه شد که ۲ جایزه را از آن خود کرد. مستند «آب بندان» همینطور در پنجاه و چهارمین جشنواره بین المللی فیلم رشد جایزه بهترین مستند بلند را از آن خود کرد و لوح افتخار بیست و یکمین جشنواره فیلم تصویر سال را دریافت کرد.
این مستندساز توضیح داد: مستند «آب بندان» در رابطه با آب بندان های مازندران است که یک سازه خاکی است و نیاکان ما از حدود ۵۰۰ سال پیش این سازه خاکی را ایجاد کرده اند. آب بندان ها برای ذخیره سازی آب در مصارف کشاورزی به کار می روند که به مرور زمان گیاهان در آنها رشد و پرنده ها به آن مهاجرت کرده اند و به این شکل تنوع زیستی بوجود آمده است. عمده مصارف آب این آب بندان ها برای کشاورزی بود و بعد پرورش ماهی های بومی شکل گرفت که این ماهی ها هم رو به انقراض است.
این مستندساز اضافه کرد: دیگر فیلمی که از این مجموعه منتشر گردید «کوِز» نام دارد که مازنی ها در زبان طبری به لاک پشت اشاره دارند. این فیلم مستند کوتاه منتخب و برگزیده جشنواره های مختلف ملی و بین المللی شد که ازجمله آنها سی ونهمین دوره از جشنواره مینگوت فرانسه بود. فیلم دیگر این مجموعه «سمفونی سیمرغ» نام دارد و آخرین قسمت از این مجموعه، نسخه بلند سینمایی «آب و نون» است که با حمایت معاونت دریایی و امور تالاب های سازمان حفاظت محیط زیست و صندوق ملی محیط زیست ایران با رویکرد علمی و آموزشی درحال تهیه و تولید هستیم.
اکبریان گالشکلایی در قسمت دیگری از صحبت های خود مطرح کرد: به جز مجموعه «آب و نون»، دیگر قسمت های این پروژه رویکرد، فرم و ساختار متفاوت از هم دارند که به سبب خصوصیت ها و تنوع کاربری آب بندان ها به این تصمیم رسیدیم. به صورت کلی تا انتهای سال ۱۴۰۳ درگیر مجموع قسمت های پروژه آب بندان های استان مازندران بودم و باید بگویم که اگر همراهی و همدلی تک تک عوامل به ویژه آرش اسحاقی نبود مجموع قسمت های این پروژه پا نمی گرفت و از آنها سپاسگزارم.
وی در رابطه با توجه همیشگی خود به محیط زیست اظهار داشت: هر هنرمندی از شرایط و جغرافیای زیست بوم خود الهام می گیرد و تاثیر خواهد پذیرفت و برای من هم به همین شکل بوده است. تا همین یک دهه اخیر بامداد ها با صدای آواز و سمفونی پرندگان آب بندان پشت خانه مان از خواب بیدار می شدیم. آب بندانی که آبادی پدید آورد و محل زیستگاه بیشتر از ۱۷۰ گونه گیاهی و جانوری شد و در انگاره ها و باورهای مردم جاری شد، این طبیعت بکر، حتما در من باعث تاثیر و الهام بوده است. متاسفانه از یک دهه اخیر رویکرد مدیرانی که باید در جهت حفظ این سازه آبی دست ساخت، قدمی بر می داشتند، تغییر نمود و این سازه آبی حیات بخش مورد تهدید سودجویان قرار گرفت و عمده آب بندان های استان مازندران بافت گیاهی و جانوری خویش را به سبب لایروبی های غیر کارشناسانه از دست دادند. همین مساله سبب شد تا بیشتر از پیش توجه ام جلب شود و آب بندان ها و محیط زیست دغدغه محوری و مهم برای من شد.
کارگردان مستند «آب بندان» در رابطه با تاثیر این مستندها روی مسئولان توضیح داد: اگر فرصت دیدن این آثار را داشته باشند حتما در تصمیم گیری و سیاست گذاری هایشان تاثیر خواهد داشت. به سبب این که یک مستندساز با پژوهشی که از آن مبحث عرضه خواهد کرد، تمامی ابعاد مختلف آن مبحث را مورد بررسی و واکاوی قرار می دهد که برای تصمیم گیران و سیاستگذاران باید کارکرد و اهمیت به سزایی داشته باشد. اگر سیاستگذاران بیشتر از پیش با سینمای مستند و تنوع خصوصیت های آن آشنا گردند به اهمیت اینگونه سینمایی پی خواهند برد و عمده چالش های اجتماعی یک ملت را می توانند به دقت مورد مطالعه و واکاوی قرار بدهند.
اکبریان گالشکلایی در رابطه با اوضاع و احوال سینمای مستند توضیح داد: از نظر کیفیت تولیدات، خویش را در جایگاهی نمی دانم که بخواهم وضعیت سینمای مستند را ارزیابی کنم ولی از نظر بودجه می توانم بگویم اصلاً اوضاع و احوال خوبی ندارد. وقتی یک مستندساز برای تولید فیلمی ۱۰ سال وقت صرف می کند تا بتواند به بهترین شکل ممکن اثر خویش را عرضه کند، این درصورتی است که همین کار، هیچ امینت شغلی برایش ندارد. به نظر من مستندسازان قشری هستند که در جهت تحقق دغدغه ها و علاقه مندی خود، به خانواده هایشان خیلی ظلم می کنند و توانایی ایجاد امکان رفاهی مناسب و برقراری امنیت خاطر و آرامش را در خانواده، که بسیار مهم می باشد، ندارند. هم اکنون خود ما برای همین پروژه ای که پیشتر عرض کردم، یک دهه وقت صرف کردیم و هیچ پشتوانه مالی هم نداشتیم و متاسفانه پس از انتشار آثار هم انتظارات و هزینه های مالی ما از مراکزی که با آنها تفاهم نامه داشتیم، به درستی وصول نشد.
این مستندساز در آخر اظهار داشت: امیدوار هستم مسئولان در وزارت ارشاد، وزارت کار و سازمان سینمایی به این مساله و چالش بسیار مهم خیلی بیشتر بیاندیشند و خیلی فوری هم ترتیب اثر دهند چون اوضاع و احوال مستندسازان بسیار حاد است.
مستند «آب بندان» تولید مرکز گسترش سینمای مستند، تجربی و پویانمایی است.
منبع: honareshahr.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب