یك محوطه تاریخی از دل جن دره سی بیرون آمد
به گزارش هنر شهر «كاوش نجات بخشی حوضه آبگیر «سد مراش- محوطه جن دره سی » شهرستان ماهنشان در استان زنجان با عنایت به آثار و شواهد بدست آمده نشان داد كه محوطه استقراری آشكار شده متعلق به دوره تاریخی(اشكانی - ساسانی) است.»
به گزارش هنر شهر به نقل از ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، شقایق هورشید - سرپرست هیئت دیرینه شناسی این محوطه ی تاریخی - با بیان این خبر اظهار داشت: جستجوهای نجاتبخشی حوضه آبگیر سد مراش شهرستان ماهنشان استان زنجان با مجوز پژوهشگاه با كاوش درمحوطه «مراش ۶» (محوطه جِن دَرَه سی) به انجام رسید.
او با اشاره به اینكه بررسی و شناسایی حوضه ی آبگیر سد مراش با هدف نجات بخشی، توسط لاله عبدی كیا در سال ۱۳۹۳ انجام شده بود، اضافه كرد: در این بررسی مجموعاً ۱۶ اثر تاریخی و باستانی ادوار مختلف از پارینه سنگی میانی تا دوره اسلامی متآخر شناسایی و ارائه شد كه محوطه مراش ۶ كه در میان اهالی روستا و به واسطه ی قرارگرفتن آن در ابتدای دره جندره سی، با نام محوطه جندره سی شناخته می شود، حدوداً در ۵۰۰ متری جنوب غربی روستای مراش، یك كیلومتری ساختگاه سد و در دره رودخانه حلب قرار گرفته است.
هورشید با اشاره به این كه با ساخت و آبگیری سد مراش این محوطه به صورت كامل به زیر آب می رود، بیان نمود: محوطه یاد شده در بررسی سال ۱۳۹۳ با عنایت به شواهد و یافته های سطحی، گورستان عصرآهن معرفی شده است.
او با بیان این كه این محوطه توسط قاچاقچیان اشیای عتیقه مورد حفاری های غیرمجاز قرار گرفته و در سطح آن چندین گودال و قطعات سنگ پراكنده شبیه بقایای گور مشاهده می شود، اضافه كرد: به دلیل قرار گرفتن در تراز آبگیری سد مراش و خطر نابودی آن، موقعیت و دسترسی بهتر به محوطه خصوصاً در شرایط سخت منطقه و همینطور بودجه محدود گروه، برای كاوش نجاتبخشی پیشنهاد شد.
سرپرست هیئت دیرینه شناسی با تاكید بر این كه گروه كاوش به واسطه ی اطلاعات بررسی سال۱۳۹۳ و همینطور مشاهدات سطحی، كار را با ایجاد ترانشه گستردهای با ابعاد ۱۰×۱۵ متر در جهت شمالجنوب و به منظور دستیابی به ساختارهای گورها آغاز كرد، افزود: با ادامه كاوش مشخص شد كه هیچ گونه گور یا تدفینی در محدوده محوطه وجود ندارد، اما به تدریج ساختارهای معماری نمایان و امتداد ساختارها با الحاق ترانشههای دیگری پیگری شد.
به گفته این باستان شناس، ساختارها و بقایای معماری شامل دیواره های ساخته شده از مصالح قلوه سنگ های رودخانه ای و ملات گل، یك كف سنگ فرش و دو اجاق هستند و در مجموع سه فضای معماری در جهت تقریبی شرقی- غربی نمایان شد.
او با تاكید بر این كه در جریان كاوش تعداد زیادی تكه های سفال كه بعضاً دودزده (تكه سفال های آشپزخانه ای) و مربوط به استفاده روزمره توسط ساكنان آن دوره بوده بدست آمد، اظهار داشت: علاوه بر این كه تعداد زیادی قطعات استخوان و دندان های جانوری كه احتمالاً متعلق به حیوانات اهلی بوده به دست آمد كه مورد مصرف روزانه ساكنان بوده، از اشیای به دست آمده دیگر می توان به مشته سنگی و سنگ ساب اشاره نمود كه تماماً بعد از مستندنگاری به امین اموال استان زنجان تحویل داده شد.
هورشید افزود: با عنایت به آثار و شواهد بدست آمده به نظر میرسد محوطه استقراری آشكار شده متعلق به دوره تاریخی (اشكانی، ساسانی) است كه در آینده با انجام آزمایش ترمولومینسانس می توان به اطمینان بیشتر دست یافت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب